Kliknij tutaj --> 🥳 roślina liście w kształcie serca

Roślina odpowiednia zarówno do mieszkania, jak i na otwarty teren. Liście „składane” na długich, cienkich ogonkach, oryginalny „trójkątny” kształt. W zależności od odmiany odcień waha się od jasnozielonego do atramentowego fioletu. Szczawik kwitnie o każdej porze roku (w dobrym świetle), pąki otwierają się przez 10-12 dni. Różanecznik to roślina zielna o lancetowatych liściach.Roślina ma różowawe pąki kwiatowe wzdłuż smukłych, wzniesionych łodyg.Kwiaty pojawiają się w długich, otwartych, terminalnych wiechach i otwierają się tylko po kilka naraz.Wąskie, pozbawione łodyg liście są czasami nakrapiane brązem. Lilia wodna (Nymphaea) Rekordzistką żyjącą w wodzie, jest wiktoria królewska, której liście pływają na wodzie i mierzą nawet 4 metry. Są one tak wytrzymałe, że potrafią utrzymać nawet dorosłą osobę. Niektóre liście są tak silne, że można z nich produkować sznury, powrozy, a nawet liny okrętowe. Przykładem są liście bananowca manilskiego. Drzewa rosnące w swoim środowisku naturalnym dorastają do 15-30 m wysokości, natomiast uprawiane w warunkach domowych w donicach dorastają do 1,5-2 m wysokości. Roślina posiada duże błyszczące liście wyrastające z łodyżek na szczycie pieńka, które układają się w parasolowatą rozetę. W sklepach można również spotkać kolekcjonerskie odmiany monster o różnym wybarwieniu liści. Syngonium (Zroślicha) Liście Syngonium, nazywanego również "Zroślichą" przypominają podłużne serca. Roślina nie jest trudna w uprawie, ale należy chronić ją przed silnym słońcem, które może poparzyć jej liście. Music Du Film Rencontre Avec Joe Black. Blog > Porady > Anturium, Skrzydłokwiat, Cantedeskia – doniczkowe, kwitnące rośliny z rodziny obrazkowatych Rodzaje Anturium Rodzaj Anthurium obejmuje około 600 gatunków, spośród których tylko nieliczne nadają się do uprawy w mieszkaniu. Pochodzi z niewielkiego obszaru tropikalnych lasów Ameryki Środkowej i Południowej. Należy do rodziny obrazkowatych (Araceae). Anturium Scherzera Pierwszy przedstawiciel z rodzaju Anthurium został odkryty w połowie XIX wieku przez austriackiego botanika Karla von Scherzera i na jego cześć nosi nazwę Anturium Scherzera (Anthurium scherzerianum). Posiada wąskie, ciemnozielone, błyszczące i twarde liście osadzone na sztywnych ogonkach liściowych. Kwiaty Anthurium scherzerianum są średniej wielkości; pochwa kwiatowa barwy czerwonej lub w zależności od odmiany: różowej, białej czasami także cętkowane z centralnie położoną, z reguły czerwoną kolbą. Kolba może być prosta, wygięta lub spiralnie skręcona. Odmiany tego gatunku są mało wymagające i dobrze znoszą warunki pokojowe. Jako rośliny doniczkowe osiągają wysokość 30-50 cm, ale można też spotkać małe, karłowe egzemplarze. Anturium Scherzera dobrze sobie poradzi w uprawie hydroponicznej. Anturium Scherzera Anturium Andreego Anthurium andreanum pochodzi z Kolumbii. Jest kolejnym kwitnącym gatunkiem z rodzaju Anthurium. Obecnie bardzo popularne i cenione w uprawie ogrodniczej, zarówno jako roślina doniczkowa jak i na kwiat cięty. Liście w kształcie serca osadzone na długich, sztywnych ogonkach liściowych, ciemnozielone, pięknie błyszczące i bardzo ozdobne. Kwiaty osadzone na długich, sztywnych ogonkach kwiatowych wyrastają ponad liście. Kwiatem jest kwiatostan składający się z barwnej pochwy liściowej otaczającej kolbę kwiatową z umieszczonymi na niej kwiatami żeńskimi i męskimi. Taka budowa kwiatów jest charakterystyczna dla rodziny obrazkowatych. Kolor i wielkość kwiatów zależą od odmiany. Kolor pochwy liściowej w różnych odcieniach czerwieni, różu, bieli, fioletu, zieleni lub cieniowane z wyraźną, centralnie ułożoną, zazwyczaj prostą kolbą kwiatową w kolorze żółtym lub też innym kolorze, zazwyczaj pięknie kontrastującym z odcieniem pochwy liściowej. Anturium Andreego Wiele odmian tego gatunku anturium uprawia się na kwiat cięty. Trudno wręcz wyobrazić sobie rynek kwiatów ciętych bez anturium, które charakteryzują się niezwykłą trwałością, utrzymując dobrą kondycję w wazonie przez 3-4 tygodnie. W sprzedaży można je spotkać praktycznie przez cały rok, a szeroka gama barw i zróżnicowana wielkość kwiatostanów czyni je atrakcyjnym kwiatem na różne okazje. Jako kwitnąca roślina doniczkowa cieszy się zainteresowaniem klientów bez względu na porę roku. Anturium kwitnie zazwyczaj przez cały rok, ale najobfitsze kwitnienie zaobserwujemy latem. Odmiany doniczkowe anturium Andreego różnią się między sobą wielkością liści, a także wielkością i kolorem kwiatów. Kwiaty w odcieniach czerwieni, różu, białe lub cieniowane, utrzymują się na roślinie przez kilka miesięcy, z czasem stopniowo zieleniejąc. W sprzedaży znajdziemy rośliny różnej wielkości, od małych, wręcz mini, po okazałe egzemplarze z dużymi liśćmi i proporcjonalnie dużymi kwiatami. Anturium – uprawa i pielęgnacja Obydwa powyżej opisane gatunki Anthurium dobrze rosną w mieszkaniu. Do uprawy zaleca się miejsce bardzo jasne, ale nie bezpośrednio nasłonecznione i ciepłe. Z kolei zimą ważnym jest również utrzymanie ciepłego podłoża. Lubią podwyższoną wilgotność powietrza, ale poradzą sobie w normalnych warunkach pokojowych. W okresie wiosny i lata podlewać systematycznie, ale nie zbyt obficie, a jesienią i zimą oszczędnie. Należy używać wody miękkiej o temperaturze pokojowej. Od marca do września, raz na 2-3 tygodnie, zaleca się podlać niskim stężeniem mieszanki nawozów płynnych bez zawartości wapnia. Roślinę należy przesadzać nie częściej niż raz na 3-4 lata, używając przepuszczalnego podłoża o gruzełkowatej strukturze lub specjalnej mieszanki ziemi dla anturium. Można stosować rozmnażanie przez podział starszych egzemplarzy lub oddzielenie ukorzenionego bocznego pędu, co wydaje się prostsze i rokuje powodzenie. Inne odmiany Anturium Oprócz tych dwóch gatunków uprawianych ze względu na piękne kwiaty, są też inne gatunki anturium o pięknym ulistnieniu i niepozornych kwiatach: Anturium powabne (Anthurium crystallinum) – o pięknych liściach w kolorze oliwkowo zielonym z wyraźnymi nerwami barwy kości słoniowej. Posiada ono liście owalno-spiczaste długości do 60 cm, natomiast kwiaty małe i lekko pachnące. Anturium powabne Anthurium forgetii – o liściach lekko zwisających długości do 25 cm i szerokości około 18 cm. Jego liście są jasnozielone z efektownym jasnym unerwieniem, dolna strona liścia barwy białawej przechodzącej w róż lub zieleń. Kwiatostan nie jest okazały. Roślina wymaga dobrze zdrenowanego, stale wilgotnego podłoża. Aby uzyskać równomierne ulistnienie, należy roślinie zapewnić dostęp światła ze wszystkich stron. Anthurium warocgueanum – pochodzi z Kolumbii, a jego ozdobą są efektowne liście o ogonkach długości do 80 cm i blaszkach liściowych długości do 1 m. Liście zielone ze srebrzystym unerwieniem. Kwiaty mało widoczne, zielonkawe. Roślina wymaga zasobnego i przepuszczalnego podłoża. W miesiącach zimowych najlepiej czuje się w temperaturze 16-18 oC, w pozostałych lubi ciepło, minimum 22oC. Rozmnaża się przez podział. Anthurium scandens – to epifityczne pnącze o skórzastych, wąskich, błyszczących liściach. Jego odmiana Violaceum, wykształcająca fioletowo czerwone jagody, jest popularna w Ameryce Północnej. Odmiany anturium pochodzące od gatunków A. andreanum i A. schercerianum uprawiane w odpowiednich warunkach, mogą kwitnąć prawie przez cały rok. Gatunki o ozdobnych liściach, jeśli w ogóle zakwitają w warunkach domowych, to tylko wiosną. Anthurium scandens Skrzydłokwiat, Spathiphyllum – rodzaje i uprawa Spathiphyllum należy do rodziny obrazkowatych (Araceae). Pochodzi z bagnistych terenów Ameryki Południowej. Rodzaj Spathiphyllum obejmuje grupę roślin wiecznie zielonych, których częścią podziemną jest kłącze, liście przeważnie wąskie, lancetowate, o różnej wielkości zależnie od gatunku. Kwiatostanem jest kolba otoczona pochwą koloru białego, osadzona na długim ogonku kwiatowym. Poszczególne kwiatostany w miarę przekwitania zielenieją. Skrzydłokwiat to popularna roślina doniczkowa, którą łatwo rozpoznać po białym kwiatostanie przypominającym kształtem kwiat anturium. Te białe kwiaty w rzeczywistości nie są typowymi kwiatami. Właściwym kwiatostanem jest mięsista kolba z niepozornymi męskimi i żeńskimi kwiatami. Ozdobna biała pochwa kwiatowa w czasie kwitnienia ma za zadanie przyciągać owady. Po zapyleniu kwiatów, pochwa zielenieje i pełni rolę liścia. Lancetowate, ciemnozielone, błyszczące liście, osadzone na długich ogonkach liściowych wyrastają bezpośrednio z krótkiego pędu, kłącza. Wielkość liści i kwiatów zależy od gatunku. Mieszańce takich gatunków, jak Spathiphyllum cannifolium, S. patinii, dorastają do 80 cm i tworzą piękne kwiaty. Gatunek Spathiphyllum wallisii, to rośliny niskie i z małymi kwiatami. W zależności od gatunku rośliny mogą mieć wysokość od 25 cm nawet do 1 m. Skrzydłokwiat Zalecane miejsce do uprawy skrzydłokwiatu: zimą z dużą ilością światła; latem – z kolei w półcieniu, nawet w cieniu. Temperatura pokojowa, nigdy nie niższa niż 16oC. Podłoże powinno być stale wilgotne, nie należy zalewać i nie dopuszczać do przesuszenia. Od kwietnia do września, raz na 2-3 tygodnie, nawozić płynną mieszanką nawozów przeznaczonych do nawożenia roślin kwitnących. Skrzydłokwiat w mieszkaniu żyje długie lata. Lubi podwyższoną wilgotność powietrza, dobrze, więc będzie czuł się w kuchni lub w widnej łazience. Przesadzanie powinno się stosować nie częściej niż raz na 2-3 lata, wczesną wiosną w podłoże na bazie torfu i z drenażem na dnie doniczki. Roślinę rozmnaża się przez podział karpy. Do rozmnażania zaleca się brać egzemplarze z dużą liczbą liści. Doniczkowe, kwitnące okazy roślin skrzydłokwiatu oferowane są w sprzedaży w różnych porach roku. Duża różnorodność form handlowych pozwala na dobranie właściwej wielkości rośliny do konkretnego mieszkania. Skrzydłokwiaty kwitną niemal przez cały rok. Kwiaty są trwałe, żyją nawet do 6 tygodni. W czasie przekwitania stopniowo zielenieją. Można je też ścinać do wazonu. Jeśli uprawiana w domu, roślina nie zakwita ani latem, ani zimą to prawdopodobnie jest „głodna” i wskazane jest jej nawożenie. Jeśli liście są odbarwione, to wskazuje na nadmiar światła, trzeba przestawić w inne miejsce. Ogólnie więdnięcie rośliny oznacza niedobór wody. Skrzydłokwiat | Mały Skrzydłokwiat to piękna i prosta w utrzymaniu roślina, która intensywnie oczyszcza powietrze. Należy do rodziny Araceae,... Skrzydłokwiat Skrzydłokwiat to piękna i prosta w utrzymaniu roślina, która intensywnie oczyszcza powietrze. Należy do rodziny Araceae,... Cantedeskia, kalla, Zantedeschia – rodzaje Nazwa rodzajowa Zantedeschia, pochodzi od nazwiska włoskiego botanika Francesco Zantedeschi. Rodzaj obejmuje 6 gatunków roślin o bulwiastych kłączach, których ojczyzną są bagniste tereny południowej i wschodniej Afryki. Rośnie w zbiornikach wody, wysychających w porze suchej. W czasie suszy wszystkie nadziemne części rośliny obumierają. Kalla może przetrwać ten okres suszy, dzięki swojemu mięsistemu kłączu rosnącemu głębiej w podłożu. Podobnych warunków do życia, z uwzględnieniem okresu spoczynku, wymaga w uprawie i pielęgnacji. Należy do rodziny obrazkowatych (Araceae). Najpopularniejszym gatunkiem z tego rodzaju jest Cantedeskia etiopska (Zantedeschia aethiopica), która posiada liście w kształcie strzały, mięsiste, zielone i lśniące, osadzone na długich ogonkach liściowych wyrastających prosto z podziemnego kłącza. Ponad liście wyrasta pęd kwiatowy zakończony oryginalnym kwiatostanem. Żółta kolba kwiatostanowa gęsto pokryta kwiatami żeńskimi i męskimi otoczona jest dużą, mięsistą, biała pochwą kwiatową w kształcie lejka. Aby rośliny z tego gatunku regularnie kwitły, muszą przejść okres spoczynku trwający od maja do sierpnia. Okres kwitnienia przypada na czas od marca do maja. Cantedeskia etiopska Cantedeskia – uprawa Jako kwitnąca roślina doniczkowa powinna stać w jasnym, ale nie bezpośrednio nasłonecznionym miejscu, w temperaturze pokojowej. W okresie kwitnienia potrzebuje dużo wody. Po zakończeniu kwitnienia stopniowo ograniczamy podlewanie, doprowadzając do całkowitego zaschnięcia części nadziemnej. Od czerwca do sierpnia nie podlewamy wcale. Po okresie 2 miesięcznego spoczynku, w sierpniu wyjmujemy kłącze z doniczki, oczyszczamy ze starej ziemi. Sadzimy do świeżego podłoża – mieszanki ziemi ogrodniczej z dodatkiem piasku, umieszczając na tę samą głębokość jak rosła poprzednio. Przesadzoną kallę stawiamy w przewiewnym pokoju w jasnym miejscu. Lepiej jednak umieścić ją w ogrodzie lub na balkonie, gdzie wskazanym jest zadołowanie doniczki, aby mniej przesychała. Na początku podlewamy umiarkowanie, a wraz z pojawieniem się liści, w miarę wzrostu stopniowo zwiększamy podlewanie i raz w tygodniu nawozimy nawozami do roślin kwitnących. We wrześniu, przed pierwszymi przymrozkami, przenosimy roślinę do widnego pomieszczenia o temperaturze 10-15oC. Od grudnia do końca kwitnienia powinna stać w miejscu ciepłym i bardzo jasnym. Zantedeschia aethiopica do niedawna była uprawiana głównie na kwiat cięty. Jej ekskluzywne, białe i duże kwiaty znalazły szerokie zastosowanie w dekoracji wieńców pogrzebowych. W sprzedaży pojawiają się też inne gatunki o kolorowych kwiatach i biało nakrapianych liściach: Zantedeschia elliottiana – z ciemno żółtą pochwą kwiatową;Zantedeschia rehmannii – z czerwonoróżowym kwiatostanem;Zantedeschia maculata – o bladożółtym kolorze pochwy kwiatowej. Te kolorowe gatunki i odmiany powstałe w wyniku ich krzyżowania, są mniejsze, mają węższe liście i kwiaty proporcjonalne do wielkości rośliny. Ich czas kwitnienia przypada w lecie, a okres spoczynku przechodzą zimą, od października do lutego. Podlewanie roślin z tych gatunków dostosowujemy do ich cyklu życiowego. Inne zabiegi pielęgnacyjne i uprawowe podobne jak u cantedeskii etiopskiej, ale w innym okresie roku. Gatunki kolorowe, a zwłaszcza ich liczne odmiany znajdują też zastosowanie jako kwitnące rośliny ogrodowe. W większości jednak nie są mrozoodporne, zimą trzeba im zapewnić miejsce w pomieszczeniu z dodatnią temperaturą, najlepiej około 15oC. Zielony liść houttuynia cordata w kształcie serca lub znany również jako mięta rybna, liść ryb, roślina tęcza, roślina kameleona, liść serca, brzeczka rybna, chiński ogon jaszczurki lub chwast biskupi – Zdjęcia stockoweZielony liść houttuynia cordata w kształcie serca lub znany również jako mięta rybna, liść ryb, roślina tęcza, roślina kameleona, liść serca, brzeczka rybna, chiński ogon jaszczurki lub chwast biskupi - Zbiór zdjęć royalty-free (Pstrolistka sercowata)OpisZielony liść houttuynia cordata w kształcie serca lub znany również jako mięta rybna, liść ryb, roślina tęcza, roślina kameleona, liść serca, brzeczka rybna, chiński ogon jaszczurki lub chwast biskupiObrazy wysokiej jakości do wszelkich Twoich projektów$ z miesięcznym abonamentem10 obrazów miesięcznieNajwiększy rozmiar:6000 x 4000 piks. (50,80 x 33,87 cm) - 300 dpi - kolory RGBID zdjęcia:1304151914Data umieszczenia: 1 marca 2021Słowa kluczowePstrolistka sercowata Obrazy,Azja Obrazy,Bez ludzi Obrazy,Biały Obrazy,Dziki kwiat Obrazy,Egzotyczny kwiat Obrazy,Fotografika Obrazy,Horyzontalny Obrazy,Jarzyna Obrazy,Jedzenie Obrazy,Kameleon Obrazy,Klimat tropikalny Obrazy,Lato Obrazy,Lekarstwo Obrazy,Liść Obrazy,Natura Obrazy,Naturalne środowisko Obrazy,Obraz w kolorze Obrazy,Pokaż wszystkieCzęsto zadawane pytania (FAQ)Czym jest licencja typu royalty-free?Licencje typu royalty-free pozwalają na jednokrotną opłatę za bieżące wykorzystywanie zdjęć i klipów wideo chronionych prawem autorskim w projektach osobistych i komercyjnych bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat za każdym razem, gdy korzystasz z tych treści. Jest to korzystne dla obu stron – dlatego też wszystko w serwisie iStock jest objęte licencją typu licencje typu royalty-free są dostępne w serwisie iStock?Licencje royalty-free to najlepsza opcja dla osób, które potrzebują zbioru obrazów do użytku komercyjnego, dlatego każdy plik na iStock jest objęty wyłącznie tym typem licencji, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, ilustracja czy można korzystać z obrazów i klipów wideo typu royalty-free?Użytkownicy mogą modyfikować, zmieniać rozmiary i dopasowywać do swoich potrzeb wszystkie inne aspekty zasobów dostępnych na iStock, by wykorzystać je przy swoich projektach, niezależnie od tego, czy tworzą reklamy na media społecznościowe, billboardy, prezentacje PowerPoint czy filmy fabularne. Z wyjątkiem zdjęć objętych licencją „Editorial use only” (tylko do użytku redakcji), które mogą być wykorzystywane wyłącznie w projektach redakcyjnych i nie mogą być modyfikowane, możliwości są się więcej na temat obrazów beztantiemowych lub zobacz najczęściej zadawane pytania związane ze zbiorami zdjęć. Urokliwa roślina o dekoracyjnych liściach w kształcie serca i nietuzinkowych kwiatach. Wymiary: do 350 cm (uprawa doniczkowa) Pochodzenie: Afryka Południowa Średnica doniczki: 8 Wysokość rośliny z doniczką: 15 36,90 zł Brak w magazynie Powiadom mnie o dostępności produktu Brak w magazynie Powiadom mnie o dostępności produktu Ceropegia `Woodii` variegata – zwisające serca to urokliwa i oryginalna roślina o dekoracyjnych liściach i pięknych kwiatach. Ceropegia jest sukulentem, który zapas wody gromadzi w mięsistych liściach i bulwach, dlatego też jest tolerancyjna na zaniedbania. Z ukorzenionej bulwy wyrastają długie, nitkowate, purpurowe pędy. Roślina ozdobiona jest drobnymi liśćmi w kształcie serca, które sadzone są naprzeciwlegle w dość regularnych odstępach. Blaszka liściowa posiada srebrzysto-zielony, marmurkowaty wzór, zaś spód jest koloru purpurowo-czerwonego. Pod koniec lata pojawiają się fioletowo-kremowe kwiaty o niecodziennym wyglądzie. Kwiaty przypominają rozdętą rurkę, zakończoną pięcioma, fioletowymi, owłosionymi różkami, zrośniętymi na szczycie. Również w tym okresie u nasady liści pojawiają się małe bulwy, które służą do rozmnażania rośliny. Roślina cechuje się szybkim wzrostem, najefektowniej wygląda swobodnie zwisając. Przycinanie pędów powoduje zagęszczenie rośliny. Pielęgnacja Temperatura pomieszczenia powinna wynosić 18-24 stopni, jednak nie może być niższa niż 12 st. Stanowisko jasne, z dużą ilością światła. Latem unikać palących promieni słonecznych. Podlewamy, gdy wierzchnia warstwa całkowicie przeschnie. Zimą ograniczamy podlewanie. Podłoże powinno być przepuszczalne, z warstwą drenażu. Latem można stosować małe dawki nawozów. Raz na 2-3 lata przesadzamy do doniczki niewiele większej. Mogą Ci się również spodobać Ostatnia aktualizacja: 28 maja 2020 Katalpa zwyczajna to drzewo, które nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych i jest dość odporne na choroby, a przy tym cieszy pięknym i oryginalnym wyglądem. Dzięki rozłożystej koronie i dużym, pachnącym kwiatom, drzewo catalpa daje przyjemne schronienie w czasie upałów. Nie rozrasta się do wielkich rozmiarów, a przycinanie jest dość łatwe, dzięki czemu może zdobić nawet niewielkie ogródki. Jak dbać o drzewo katalpa? Catalpa bignonioides – prawidłowe nazewnictwoSpis treściCatalpa bignonioides – prawidłowe nazewnictwoKatalpa – właściwości i walory ozdobneKatalpa – odmianyCatalpa 'Nana’Catalpa 'Aurea’Katalpa – drzewo z liśćmi w kształcie sercaKatalpa – kwiatySurmia – owoceKatalpa – właściwości leczniczeKatalpa – uprawaKatalpa – przycinanieKatalpa – najczęstsze choroby i szkodnikiKatalpa – cena Oficjalna, polska nazwa drzewa to surmia bignoniowa. Katalpa to potoczne określenie tej rośliny, które wzięło się od spolszczenia łacińskiej nazwy: Catalpa bignonioides. Katalpa zwyczajna ma również kilka innych, funkcjonujących potocznie nazw. To między innymi: drzewo cygarowe (cigar tree);indiańskie drzewo fasolowe (Indian bean tree). Nazwy te są nawiązaniem do kształtu owoców, jakie rosną na tym drzewie. Katalpa – właściwości i walory ozdobne Szeroka korona, okazałe kwiaty podobne do storczyków, długie strąki (rosną nawet zimą!), krótki i gruby pień – katalpa w ogrodzie to bez wątpienia jedna z najciekawszych roślin, jakie mogą zdobić zarówno niewielkie przydomowe ogródki, jak i okazałe ogrody o dużej powierzchni. Katalpa bignoniowa to drzewo o parasolowatej koronie. Niski, gruby pień i rozłożysta korona faktycznie przypominają parasol ogrodowy. Katalpa na pniu występuje w kilku odmianach. Klasyczna wersja osiąga nawet 20 metrów wysokości. Karłowate odmiany są niższe i mniej rozłożyste, dzięki czemu mogą z powodzeniem zdobić nawet bardzo małe ogródki. Jednak karłowate drzewo surmia nie wytwarza owoców. Surmia zwyczajna to przede wszystkim bardzo reprezentatywna ozdoba ogrodu. Warto również wiedzieć, że kwiaty katalpy wytwarzają miód. Katalpy w ogrodzie można sadzić pojedynczo, jak i w szeregu. To roślina chętnie wybierana do zdobienia przestrzeni miejskiej, nie tylko ze względu na atrakcyjny wygląd. Katalpa na pniu jest dość odporna na zanieczyszczone powietrze. To świetny wybór do dużych miast, w których jakość powietrza pozostawia wiele do życzenia. Uwaga – katalpy rzucają dookoła siebie dość sporo cienia, dlatego w ich bezpośrednim sąsiedztwie lepiej nie sadzić innych roślin. Mogą sobie nie poradzić ze względu na niedobór słońca. Surmia zwyczajna jest jednak na tyle reprezentatywna sama w sobie, że bez przeszkód może być jedyną rośliną w danym miejscu i bez wątpienia doda mu atrakcyjności. Surmia bignoniowa to podstawowa odmiana tego drzewa, z którego wywodzą się inne. To właśnie z niej wyodrębniono dwa najbardziej popularne gatunki: catalpa bignonioides nana – karłowaty przedstawiciel surmii (osiąga maksymalnie 3 metry wysokości, nie wydaje kwiatów i owoców);katalpa aurea – wybarwiona na żółto. Catalpa 'Nana’ Catalpa Nana w ogrodzie zachwyca piękną, soczystozieloną koroną składającą się z dużych, sercowatych liści. Wysokość rośliny to maksymalnie 3 metry, za to korona może mieć rozłożystość aż do 5 metrów. Ze względu na kulistą koronę, odmiana nana nazywana bywa również „katalpa kulista”. Drzewo rośnie dość wolno i nie wytwarza kwiatów. Lubi stanowiska słoneczne, ale nie wyeksponowane bezpośrednio na wiatr. Służy jej również wilgotne podłoże (ale nie nazbyt mokre). Katalpa Nana jest bardzo mało wymagająca – w zasadzie nie trzeba przycinać jej liści, bowiem ładnie układają się naturalnie. Tę odmianę katalpy warto zabezpieczać przed mrozem, owijając jej pień i korzenie. Choć zasadniczo surmia bignoniowata jest odporna na ujemne temperatury, to młode i niewielkie okazy są nieco wrażliwsze na zimno i mogą przemarznąć. Profilaktycznie lepiej jest więc je okryć przed nadejściem zimy. Karłowata katalpa Nana w ogrodzie wymaga nawożenia wiosną i na początku lata. Catalpa 'Aurea’ Katalpa żółta, czyli odmiana Aurea, zwana bywa również złotolistną. Określenie to wzięło się od jej koloru liści. W odróżnieniu od innych odmian surmii, liście Aurea nie są w kolorze soczystej zieleni, a żółci, która przypomina złoto. Sercowate, złotawe liście rosną dopiero na początku lata i osiągają długość nawet 30 cm. Katalpa Aurea wypuszcza storczykowate kwiaty, najczęściej białe, kremowe lub białożółte. Od środka mają kropki, najczęściej czerwone i żółte. Co więcej – zapach wytwarzany przez kwiaty skutecznie odstrasza muchy i komary, a dla ludzi jest bardzo przyjemny. Aurea jest również niewielka – osiąga maksymalnie 5 metrów wysokości. Pozostałe, najbardziej znane odmiany katalpy to: Catalpa ovata (surmia żółtokwiatowa) – ma mniejsze kwiaty niż surmia bignoniowa, ale kwitną za to w większych kwiatostanach. Są one przeważnie w odcieniach żółtego, a od wewnątrz mają fioletowe kropki lub nawet cętki. Surmia żółtokwiatowa jest nieco mniejsza niż bignoniowa – osiąga maksymalnie 15 metrów wysokości. Inne są również jej liście – mają po dwie boczne klapy;Catalpa speciosa (surmia wielokwiatowa) – korona tego drzewa jest bardziej stożkowa niż okrągła. Ta surmia dorasta do 15-20 metrów wysokości. Jej kwiaty są mniejsze, ale za to więcej jest kwiatostanów;Catalpa erubescens (surmia pośrednia) – to mieszanka, która ma dwa rodzaje liści: sercowate i dwuklapowe. Kwiaty są zwykle białe i kwitną bardzo późno, bo dopiero na przełomie lipca i sierpnia. Katalpa – drzewo z liśćmi w kształcie serca Liście katalpy układające się w gęstą, a jednocześnie rozłożystą koronę, to największa ozdoba. Drzewo imponuje liśćmi zarówno w klasycznej wersji (surmia zwyczajna), jak i karłowatej (np. katalpa nana). Liście katalpy są duże – mogą osiągać nawet 25 -30 cm długości. Charakterystyczny jest również ich kształt – to liście w kształcie serca. Od spodu pokryte są miękkim i przyjemnym w dotyku meszkiem. Surmia zwyczajna wypuszcza liście na długich ogonkach. Zwykle są całobrzegie, ale niektóre odmiany (np. catalpa ovata) mogą mieć liście zakończone ostro. Choć liście stosunkowo wcześnie opadają, drzewo cieszy pięknym wyglądem przez cały rok. Kwiaty, kiedy przekwitają, zamieniają się w długie strąki. Te pozostają na drzewie przez całą zimę, stanowiąc niecodzienną ozdobę. Katalpa – kwiaty Jasne kwiaty to jedna z najpiękniejszych ozdób ogrodu. Drzewa kwitnące wiosną na biało to obiekt pożądania wielu ogrodników – zarówno amatorów, jak i profesjonalistów. Drzewo surmia wiosną i latem cieszy okazałymi kwiatami (osiągają średnicę nawet 6 cm!), które przypominają storczyka. Są one właśnie białe lub kremowe. Formują się w pokaźne kwiatostany. Pod tym względem przypominają kwiatostany kasztanowca. Kwiaty katalpy od wewnętrznej strony są przeważnie nakrapiane: na żółto i fioletowo. Gdy przekwitają, przybierają formę długich (nawet 30-40 cm) owoców, które na pierwszy rzut oka wyglądają jak strąki fasoli. Utrzymują się na gałęziach przez całą zimę, dzięki czemu ożywiają każdą przestrzeń. Co więcej – kwiaty surmii pięknie pachną, co dodatkowo potęguje przyjemność z przebywania w jej pobliżu w ogrodzie. Intensywność zapachu kwiatów oraz ich wielkość warunkowana jest rodzajem surmii. Kwiaty surmii rozwijają się dopiero na przełomie czerwca i lipca, dzięki czemu dłużej można się nimi cieszyć. Te piękne drzewa kwitnące na biało w ciągu roku przechodzą wspaniałą metamorfozę. Wiosną i latem zachwycają jasnymi kwiatostanami. Jesienią zachwycają liście w odcieniach jasnego żółtego. Zimą zaś szare otoczenie jest ożywione przez brązowe strąki. Wiosną są zastępowane przez nowe kwiaty. Surmia zwyczajna żyje więc i cieszy oko przez cały rok! Uwaga – odmiany karłowate wypuszczają tylko liście, bez owoców. Surmia – owoce Chyba największą ciekawostką, która zaskakuje w pierwszym zetknięciu z tą rośliną, są owoce. Przypominają strąki fasoli (stąd często stosowana nazwa: drzewo fasolowe). Owoce mają postać torebek skrywających nasiona. Te z kolei mają dwa „skrzydełka”. Owoce katalpy są wąskie i długie – osiągają nawet 40 cm długości. To właśnie przez skojarzenie z fasolą, Indianie, którzy odkryli to drzewo, nazwali je „fasolowym”. Owoce pojawiają się jesienią i w nienagannym stanie rosną aż do wiosny. Katalpa – właściwości lecznicze Surmia to jednak nie tylko pachnąca i okazała ozdoba ogrodu. Catalpa bignonioides i ovata bywają zwane „cudownymi drzewami”. Na to określenie zasłużyły dzięki swoim właściwościom leczniczym. Mają je zarówno liście, jak i owoce. Zawierają one między innymi białka, tłuszcze i polifenole. Liście należy zbierać latem, a następnie odłożyć je do suszenia w ciemnym i dobrze wentylowanym miejscu. Gdy będą już dokładnie wysuszone, należy przechowywać je w czystym, suchym i szczelnie zamkniętym pojemniku, również w zacienionym miejscu. Owoce można zbierać przez cały rok. Właściwości katalpy są znane przede wszystkim w medycynie naturalnej. Liście i owoce można spożywać na kilka sposobów. Najpopularniejsze jest robienie z nich naparów oraz okładów. Co ciekawe, z liści i owoców katalpy można również zrobić zdrowotne wino! Katalpa na pniu w odmianie bignonioides i ovata doskonale sprawdzi się jako środek leczniczy i wspomagający przede wszystkim przy: stanach zapalnych (zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie – na przykład w postaci okładów czy toniku do przemywania skóry);problemach z oddychaniem, w tym astmie;stanach alergicznych – łagodzi objawy uczulenia;przewlekłym stresie – pomaga ukoić nerwy i odzyskać równowagę. Przed snem warto wypić szklankę naparu z katalpy;dolegliwościach bólowych i świądzie – surmia wykazuje właściwości zmniejszające ból. Doskonale sprawdza się jako środek stosowany przy leczeniu reumatyzmu, a także AZS;dolegliwościach ze strony układu pokarmowego i trawiennego. Napar lub okłady z katalpy to również jeden z najlepszych naturalnych specyfików do zewnętrznego stosowania w przypadku trądziku: pospolitego i różowatego. Łagodzi zaczerwienienia, zmniejsza stany zapalne i uśmierza ból, swędzenie i pieczenie. Katalpa – uprawa Surmia bignoniowata nie jest drzewem bardzo wymagającym, dzięki czemu można ją posadzić w niemal każdym ogródku czy ogrodzie. Surmia dobrze czuje się w glebach: żyznych;wilgotnych (ale nie mokrych);przepuszczalnych;o kwaśnym lub lekko zasadowym pH. Ciężka, gliniasta i zbita ziemia im nie służy. Surmie nie lubią również przesadzania. Katalpa rośnie najlepiej w nasłonecznionych miejscach, dlatego najbardziej służy jej ekspozycja na południe. Wybierając stanowisko dla surmii, warto zwrócić uwagę na to, by nie było to miejsce narażone na silny wiatr – może on połamać stosunkowo kruche gałęzie. Katalpa – przycinanie Cięcie katalpy nie jest zabiegiem koniecznym. Korona jest dość symetryczna, a liście układają się w estetyczną kulę. Jednak przycinanie katalpy jest przez nią dobrze tolerowane. Dzięki temu zabiegowi można uzyskać pożądany kształt korony – bardziej kulisty, stożkowaty czy parasolowaty. Przycinanie drzewa najlepiej przeprowadzać w ciepłym i suchym okresie – dzięki temu miejsca cięć szybciej się zamkną. Aby osiągnąć jak najładniejszy kształt, drzewo należy przycinać na wysokości głównych gałęzi, a nie tylko pędów. Warto usuwać również chore, osłabione i połamane gałęzie – w ten sposób wzmacnia się młode pędy. Katalpa – najczęstsze choroby i szkodniki Surmia bignionowata jest dość odporna na działanie szkodników, ale dość poważnym zagrożeniem są dla niej grzyby. W skrajnych przypadkach mogą one nawet uśmiercić drzewo. Katalpy są również narażone na ataki mączniaka. W obu przypadkach ważny jest czas. Im wcześniej choroba zostanie zauważona, tym większe szanse na to, że po zastosowaniu odpowiednich środków (najczęściej chemicznych) wszystko wróci do normy i drzewko uda się odratować. Aby zminimalizować ryzyko zaatakowania katalpy przez szkodniki, warto pamiętać o tym, by jesienią nie zostawiać pod drzewkami opadniętych liści. Katalpa – cena Ceny katalpy uzależnione są przede wszystkim od jej odmiany, a także wielkości sadzonki. Najmniejsze drzewka możesz kupić już za około 20-30 zł. Większe sadzonki, mające około 160-170 cm wysokości to wydatek rzędu kilkudziesięciu złotych. Jeszcze większe to koszt ponad 100, a nawet 200 zł. Decydując się na zakup, warto pamiętać również o tym, że ze względu na ich okazałość i rozrastającą się koronę, surmie bignionowate doskonale prezentują się pojedynczo. Lipa w kształcie serca to jedno z najbardziej popularnych i popularnych drzew w naszym kraju. Zapach kwiatów unosi się nad wieloma miastami w czerwcu i lipcu. Lipa dość wytrwale toleruje rosyjskie przymrozki, kwitnie i daje nasiona nawet przy minimalnej staranności. W ciągu długiego życia (do 300 lat) lipa w kształcie sercowatych drobnolistków cieszy nie tylko osobę o surowym pięknie, ale także daje cenne surowce lecznicze, które od starożytności były używane przez tradycyjnych uzdrowicieli. Pamiętając o lipie, od razu prezentujemy zadbane alejowe uliczki ze starymi drzewami. Jest uprawiany jako roślina ozdobna krajobrazu. Szczególnie lipa jest dobra w kolorze, pokryta szczytem pachnącymi żółtawymi kwiatami. Opis botaniczny lipy w kształcie serca To drzewo należy do rodziny Malvovye, która łączy w sobie do 40 gatunków dużych drzew i krzewów oraz ponad stu gatunków mieszańców. Nawet w czasach wielkiego Karla Linny opisano ponad trzysta pięćdziesiąt gatunków. Większość z nich została później wyodrębniona jako synonimy dla istniejących taksonów. Sercowata lipa, której łacińska nazwa to Ptilon cordata, znajduje się w pismach rzymskich uczonych. Składa się z dwóch słów - ptilon w języku greckim oznacza "skrzydło". Jego drzewo było spowodowane uskrzydlonymi przylistkami, które urosły razem z szypułką. Cordata oznacza "w kształcie serca" i, jak łatwo można się domyślić, jest wyjaśniony przez kształt liście drzewa. Rosyjska nazwa pochodzi od starożytności i pochodzi od słowa "lipati", co oznacza "kij". Wyjaśnia to obecność lepkości młodych liści i lepkiego soku. Lipa w kształcie serca (rodzina Malvaceae) to dość potężne drzewo, które rośnie do trzydziestu metrów i ma rozłożystą koronę. Kora jest ciemna, pokryta głębokimi pęknięciami i wyżłobieniami. Liście Długo petiolate, na przemian, w kształcie serca, raczej duże liście lipy w kształcie serca. Ich talerze mają długość dziesięciu centymetrów i są pomalowane na ciemnozielone. Od góry są ząbkowane, z zaostrzoną końcówką, zwykle symetryczne, znacznie rzadziej nierówne. Ich szerokość jest prawie równa długości. Spód liści jest niebiesko-zielony, z wiązkami żółtawobrązowych kosmków położonych w węzłach żył. Liście kwiatu lipy w kształcie serca w maju - czerwcu. Kwiaty Kiedy lipa zaczyna kwitnąć, powietrze jest wypełnione bardzo przyjemnym i dość mocnym aromatem. Zwykle dzieje się to w czerwcu i trwa około dwóch tygodni. Przy zbyt suchej i gorącej pogodzie, lipa w kształcie serca kwitnie szybciej. Kwiatostan waha się od trzech do ośmiu kwiatów. Pąki o kulistym kształcie, nie większe niż cztery milimetry, lekko owłosione, żółtawe, mają prawidłową formę. Kwiatostan znajduje się na osi, do której dołącza liść przed kolorem. Gęsto rośnie razem z ogonkiem, z którego wyłania się kwiatostan, dlatego kwiaty lipy mają zazwyczaj kształt serca z prebarwnym liściem. Kwiaty są bardzo pachnące, żółtawo-białe, o średnicy jednego centymetra, zebrane w pół-parasole. Zapylane są przez owady, głównie pszczoły. Owoce Zaokrąglone, lekko wydłużone orzechy, o gęstej skorupie, czasami z rowkami, o długości około 10 mm i mniej więcej tej samej szerokości. Nasiona są odwrotnie jajowate, o długości około pięciu milimetrów, błyszczące, czerwono-brązowe. Dynamika wzrostu We wczesnych latach lipa drobnolistna w kształcie sercówek rośnie dość wolno, wzrost przyspiesza od 4-5 lat, a po sześćdziesięciu zwalnia. Przechodząc przez wiekową rocznicę (w 130-150 roku) drzewo całkowicie przestaje rosnąć. Średnia żywotność tego drzewa wynosi około trzystu lat, ale długowieczne okazy żyjące nawet do 600 lat są również rejestrowane. Hodowla Lipa ma kształt serca przez pędy pneumatyczne i warstwowe. W niektórych lasach drzewostany lipowe mają całkowicie kiełkujące pochodzenie. To drzewo ma odcień tolerancyjny, idealnie przylega do drzew iglastych i dębów. Ma dobrze rozwinięty, potężny system korzeniowy. Lipa w kształcie serca, można zobaczyć zdjęcie w tym artykule, jest bardzo wymagająca na żyzności gleby. Nie toleruje podmywania. Jest dość odporny na zimno, ze względu na fakt, że liście kwitną dość późno, a roślina nie jest zraniona przez przymrozki wiosenne. Spread Różne rodzaje wapna są dystrybuowane w całej Europie. Lipa w kształcie serca jest szeroko reprezentowana w centralnej Rosji, w strefie lasów mieszanych, w Baszkirii, na zachodnich zboczach Uralu, na Kaukazie, w Mołdawii, zachodniej Syberii, na Krymie, na Ukrainie. Skład chemiczny Kwiaty tego drzewa zawierają olejki eteryczne. Składa się z: glikozydy; farnesol; tylili; saponiny; witamina C (31,6%); glikozydy flawonoidowe (kaempferol i kwercetyna); karoten; garbniki. W liściach lipy w kształcie serca wiele witaminy C, białka i karotenu. W owocach - ponad 60% olejków tłuszczowych, o jakości podobnej do prowansalskiej, a w smaku przypominają migdały lub brzoskwinie. Tiladynę, substancję triterpenową i olej, znaleziono w korze mózgowej. Właściwości farmakologiczne Lecznicze właściwości lipidów w kształcie serca są spowodowane kemferolem i kwercetyną. Preparaty lipowe mają: środek przeciwbólowy; żółciopędny; napotny; moczopędny; przeciwdrobnoustrojowy; wykrztuśny; działanie przeciwzapalne. Ponadto stymulują żołądek, bardzo delikatnie obniżają lepkość krwi. Użyj w tradycyjnej medycynie Preparaty na bazie lipy stosuje się w środku, gdy: pobudliwość nerwowa; zimny; drgawki; przewlekły kaszel (w tym palacze); agregacja plwociny; niektóre choroby wątroby, nerek; nadciśnienie; jako pomoc w ostrym zapaleniu oskrzeli i grypie; bezsenność Jest polecany i do użytku zewnętrznego w zapalnych chorobach skóry (do prania). Herbata z suszonych lub świeżych kwiatów lipy ma działanie napotne, wykrztuśne, przeciwskurczowe, hipotensyjne, przeczyszczające. Zaleca się go w leczeniu (jako adjuwant) w zaburzeniach żołądka, miażdżycy, nadciśnieniu tętniczym, wymiotach nerwowych, histerii i kołataniu serca. Wykorzystanie wapna w gospodarstwie domowym Lipa w kształcie serca, której opis przedstawiliśmy, jest główną rośliną miodową w parkach i lasach Rosji. Uderzającym faktem jest fakt, że na hektar lasu lipowego występuje ponad siedemnaście milionów kwiatów lipy, z ponad półtora tony nektaru. W udanych latach tylko jedna rodzina pszczół jest w stanie zbierać z lipy do pięciu kilogramów miodu na dzień i do pięćdziesięciu kilogramów podczas kwitnienia. Eksperci uważają miód z limonki Uzdrawianie i smakowanie jednego z najlepszych. W Korei i na Dalekim Wschodzie młode liście i pąki po ugotowaniu są używane w wiosennych sałatkach witaminowych. Z młodych, najbardziej delikatne i miękkie pędy, nie więcej niż dziesięć centymetrów od końca gałęzi gotować owsiankę. Gałązki pocięto na kawałki o długości trzech centymetrów, a następnie każdą z nich pocięto na cienkie paski wzdłuż włókien i ugotowano w lekko osolonej wodzie do czasu ugotowania. Owoce lipy do smaku przypominające orzechy służą do uzyskiwania oleju jadalnego. Kwiat lipy szeroko stosowany zamiast herbaty. Ma bardzo przyjemny aromat. Ponadto, kwiaty lipowe są wykorzystywane do aromatyzowania napojów bezalkoholowych i napojów alkoholowych. Sok lipowy zebrany na wiosnę. Jest używany jako napój lub przetworzony na syrop. Drewno lipowe jest lekkie, prawie białe lub kremowe. Jest dobrze traktowany. Garnki, ule, naczynia, koryta, meble wykonane są z tego materiału, wypalany jest węgiel wysokiej jakości. Odpady drewniane, które zawierają dużą ilość skrobi, są mielone i karmione żywym inwentarzem. Wykonane z mat, mat, myjki, różnorodnych tkanin. W przeszłości torby z takich materiałów były najpopularniejszym kontenerem w Rosji, a słynne łykowe sandały były tradycyjnym obuwiem mieszkańców. Robili uprząż, liny i inne artykuły gospodarstwa domowego. Użyj w budownictwie Wygląda bardzo imponująco podszewkę w kształcie serca lipy. Ponadto jest odporny na skrajne temperatury, trwały, doskonale toleruje wilgotność powietrza i jest łatwy w montażu. Dlatego bardzo często jest stosowany do wewnętrznego przetwarzania łaźni i saun. Używaj w kosmetologii Jeśli chcesz odświeżyć zmęczoną twarz, spróbuj skompresować. Aby to zrobić, musisz gotować herbatę z limonką i dodać do niej dwie listki mięty. Odcedź powstałą kompozycję i lekko podgrzej. Wlej gorącą herbatę do dużej miski. Umieść kubek z zimną wodą i przygotuj z wyprzedzeniem dwie miękkie bawełniane serwetki. Najpierw zwilż jedną z serwetek gorącą herbatą, wyciśnij ją, połóż na twarzy i przytrzymaj przez nie więcej niż dwie minuty, a następnie zrób to samo z drugą serwetką, którą należy zwilżyć w zimnej wodzie. Kompresy zmieniają się dwa lub trzy razy, ale te ostatnie powinny być zimne, które muszą być utrzymywane na twarzy przez co najmniej pięć minut. Napar z kwiatu lipy Napełnij garść kwiatów lipy szklanką wrzącej wody i pozwól jej parzyć przez piętnaście minut, owijając je ciepło. Następnie dodaj do naparu ćwierć łyżeczki miodu. Obficie zwilżyć twarz i szyję kompozycją i pozostawić na skórze przez dziesięć minut. Resztę infuzji włożyć do lodówki. Użyj go następnego dnia. Wstrząśnij przed użyciem. To proste narzędzie skutecznie odmładza skórę twarzy, czyniąc ją bardziej elastyczną i elastyczną. Balsam do suchej skóry Wlać szklankę wrzącej wody i pół łyżki (łyżek) suszonych kwiatów lipy. Piętnaście minut później dodaj do infuzji łyżeczkę miodu. Zamiast mycia twarz jest pocierana tą kompozycją. Dla luźnej skóry W takim przypadku będzie to przydatne gorący kompres który jest wykonany z wapna kolory, mięta i chmielu w równych częściach. Aby to zrobić, napar zioła z ziołami (łyżka suchego surowca do szklanki wody), odcedzić po piętnastu minutach. Zwilż ściereczkę z tkaniny w gorącym naparze, ściśnij ją trochę, aby przyłożyć ją do twarzy. Po ostygnięciu powtórzyć procedurę. W sumie powinno to potrwać dziesięć minut. Z wypadaniem włosów Ta dolegliwość jest dziś dość powszechna. Walka z nim pomoże ci wywar z kwiatu lipy. Wlać 500 ml wody do ośmiu łyżek (łyżek) kwiatu lipy i gotować na małym ogniu przez około dwadzieścia minut. Ten bulion powinien być myte głowy raz w tygodniu. Burns Ten przepis pomoże ci w poważnych oparzeniach. Wlać 500 ml wody z czterema łyżkami (stołem) kwiatów lipy i gotować przez 10 minut na małym ogniu. Ochłodzić do temperatury pokojowej i wykonać kompresy na dotkniętych obszarach. Interesujące informacje Ezotery wierzą, że lipa jest obdarzona miękką, ale bardzo silną energią. Jest w stanie wchłonąć negatywne rzeczy, złagodzić depresję i depresję oraz przywrócić witalność. Lipa od dawna była w posiadłościach kraju ulubionym drzewem. Dziś wiekowe lipy znajdują się w starożytnych parkach w różnych regionach Rosji. Na przykład w wiosce Michajłowskiej znajdowała się wspaniała aleja lipowa, w której kiedyś Kern kochał chodzić. Jest podobna aleja w Yasnaya Polyana. Naukowcy twierdzą, że wielki Lew Tołstoj inspirował tutaj. Kilka słów na zakończenie Każdego roku coraz mniej warg w kształcie serca pozostaje na rosyjskiej ziemi. Czerwone księgi Tiumeń (2004), Tomsk (2002) regionów, Komi Republic (2009) zostały już uzupełnione o tę roślinę. W lesie jest niemal niekontrolowany, aw miastach uwięziony w asfalcie nie ma więcej niż sześćdziesiąt lat. I w tym krótkim czasie zapewnia ogromną pomoc dla osoby: w ciągu jednego roku, to drzewo pochłania około 16 kg dwutlenku węgla, który jest półtora razy więcej dębu i pięć razy więcej niż jedli.

roślina liście w kształcie serca